سه عامل موثر بر ماشینکاری آلومینیوم

اولین عامل، فرآیند ماشینکاری واقعی است. این موضوع شامل نوع تجهیزات، ابزارهای برش، سرعت برش، نرخ تغذیه و روانکنندههای مورداستفاده است.

عامل دوم، خود فلز است. من در مورد آلیاژ خاص آلومینیوم ، ریزساختار و یکنواختی خواص مکانیکی آن صحبت میکنم. این ویژگیهاییست که در داخل فلز وجود دارد که در مورد ثبات در ماشینکاری اهمیت زیادی دارد.

پردازش مواد، عامل سوم است. این بخش شامل دانستن ماهیت شیمی آلیاژ و عملیات حرارتی، کنترل فرآیند اکستروژن، نسبت احیا و طراحی قالب و پرس مورداستفاده برای اکستروژن آلومینیوم است.

ویژگیهای تراشکاری در رتبه بندی قابلیت ماشینکاری آلومینیوم براساس ویژگیهای تراشکاری است و دانستن آن برای مشخصکردن شکل ابزار ضروری است. به دلیل حجم تراشههای ایجاد شده هنگام ماشین کاری آلومینیوم، شکل تراشهها باید موردتوجه قرار گیرد.

به طور کلی، هنگام ماشینکاری آلومینیوم، باید تراشه های کوچک،کوتاه و محکمی تولید کنید که با ابزارها تداخل نداشتهباشند و به سطح قطعه آسیب نرسانند.

رده بندی A: تراشه‌های بسیار کوچک، روکش سطحی عالی
رده بندی B: تراشه‌های منحنی یا آنهایی که به راحتی شکسته میشوند، روکش سطحی خوب
رده بندی C: تراشه‌های پیوسته، روکش سطح خوب
رده بندی D: تراشه‌های پیوسته، نتیجه رضایت بخش
رده بندی E: تراشه‌های بلند ، دشوار برای حفظ نتیجه نهایی

تراشه‌های کوتاهتر با آلیاژهای آلومینیوم سخت‌تر و قویتر

به طور معمول، هرچه آلیاژ آلومینیوم سختتر و قویتر باشد، تراشهها کوتاهتر هستند. این مسئله به این معنی است که آلومینیوم خالص و آلیاژهای نرم ساخته شده، تراشههای بسیار طولانی تولید خواهند کرد. اگر قصد دارید چنین آلیاژهایی را ماشینکاری کنید، باید اقدامات اصلاحی خاصی را از قبل انجام دهید؛مانند اضافهکردن تراشه شکن به ابزارها.

آلیاژهای آلومینیوم که برای ماشینکاری مناسبتر هستند شامل عناصر آلیاژی با دمای ذوب پایین میباشد. این کار به تشکیل تراشههای بهتر و کوتاهتر کمک میکند.