تمایز بین چرخه Down Cycling و بازیافت آلومینیوم

امروزه، ما درک می‌کنیم که برای حرکت به سمت یک اقتصاد بازیافت و کارآمد از منابع واقعی، ضروری است که تمایز واضحی بین چرخه رکود، که منجر به تخریب تدریجی مواد می‌شود، و بازیافت واقعی، که مواد را بدون از دست رفتن ویژگی‌های ذاتیشان در چرخه نگه می‌دارد، قائل شویم.

رویکرد فعلی برای اقتصاد بازیافت، طبقه‌بندی مواد و محصولات را تحت عناوین تجدیدپذیر یا تجدیدناپذیر، قابل استفاده مجدد یا غیرقابل استفاده مجدد یا حتی دارای قابلیت تجزیه‌ زیستس یا فاقد قابلیت تجزیه زیستی، ساده‌تر می‌کند. این طبقه‌بندی‌ها برای توسعه شیوه‌های خوب در مدیریت منابع پایدار کافی نیستند: آنها تخریب مواد و تأثیر آن بر مدیریت منابع را در نظر نمی‌گیرند.

‌‎

خواص ذاتی مواد و نظارت خوب بر آنها

مفهوم مواد دائمی بر دو ستون استوار است: خواص ذاتی مواد و نظارت خوب مواد.

• خواص ذاتی مواد مربوط به اجزای شیمیایی اساسی آن است که در حین مصرف یا بازیافت تخریب نمی‌شوند. این اجزا می‌توانند برای اکثر فلزات از جمله آلومینیوم، عناصر شیمیایی (اتم)، یا در مورد مواد غیرفلزی مانند شیشه، ترکیبات شیمیایی (مولکول) باشند. به طور کلی، برای اینکه یک ماده دائمی‌ باشد، پیوند بین اتم‌های موجود در مولکول باید قوی‌تر از پیوند بین مولکول‌ها باشند. از آنجایی که فلزات اتم هستند، به خودی خود اجزای شیمیایی پایه هستند و در نتیجه شرط فوق به طور خودکار برآورده می‌شود. این شرایط از ویژگی‌های ذاتی مواد محافظت می‌کند و امکان بازیافت چندگانه را حتی پس از خرد شدن و ذوب شدن فراهم می‌نماید. برای فلزاتی مانند آلومینیوم، پس از ذوب و انجماد مجدد، پیوندهای فلزی بین اتم‌ها به طور کامل بازسازی می‌شوند. در نتیجه هیچ یک از خصوصیات و ویژگی‌های اساسی به هیچ عنوان از دست نمی‌روند. به عبارت دیگر، بازیافت آلومینیوم را می‌توان همان آلومینیوم بکر در نظر گرفت.
• نظارت خوب مواد، بعد دوم یک ماده دائمی ‌است. صنعت آلومینیوم براساس نقشه راه پایداری 2025، خود را متعهد به تامین مسئولانه مواد خام از منظر زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی میداند و بهترین شیوه‌های ردیابی را ترغیب می‌کند. نظارت خوب مواد همچنین فاز طراحی، مصرف و بازیافت را شامل می‌شود تا محصولاتی داشته باشیم که پس از عمر مفیدشان، به راحتی قابل جمع‌آوری و دسته‌بندی برای بازیافت باشند و در نتیجه، استفاده مجدد از آنها برای کاربردهای جدید به حداکثر برسد. این مواد نباید به محل‌های دفن زباله ختم شوند.

اجزای شیمیایی اصلی آلومینیوم (و فلزات) حین مصرف یا بازیافت تجزیه نمی‌شوند. در مقایسه، ترکیبات آلی مبتنی بر کربن، مانند چوب، الیاف طبیعی و پلاستیک، از مولکول‌های بزرگی تشکیل شده‌اند. گرمایش و سرمایش مکرر و یا پردازش مکانیکی، نیروی پیوند و پیکربندی درون مولکول‌های منفرد را از بین می‌برد و در نتیجه خواص اصلی ماده را تغییر می‌دهد.

‌

‌‎‏

به اطلاعات تخصصی بیشتری نیاز دارید؟
با ما تماس بگیرید تا درباره‌ی راهکارهای خلاقانه در صنعت آلومینیوم اطلاعات بیشتری کسب کنید.