آلومینیوم را می‌توان با سایر فلزات و غیر فلزات آلیاژ کرد. این به آلومینیوم اجازه می‌دهد تا خواص متفاوتی به خود بگیرد. آهن (Fe) و سیلیکون (Si) به طور طبیعی در آلومینیوم موجود در بوکسیت، وجود دارند و تقریباً برای تمام مواد آلومینیومی مورد استفاده فنی وجود دارند.

آلومینیومی که روی هم حاوی 1 درصد وزنی آهن و سیلیکون باشد، آلومینیوم بدون آلیاژ یا خالص نامیده می‌شود.

آلومینیوم بدون آلیاژ نرم است و استحکام کمی دارد و استفاده از آن محدود است. از سوی دیگر، آلومینیوم آلیاژی دارای خواص مکانیکی ارتقاء یافته است و بنابراین می‌تواند در زمینه‌های مختلف استفاده شود.مواد آلیاژی رایج، فراتر از آهن و سیلیکون، منیزیم (Mg)، منگنز (Mn)، مس (Cu) و روی (Zn) هستند.

یک شرکت آلومینیومی برجسته بایستی صلاحیت متالورژیکی و توانایی اطمینان از این که می‌توان ترکیب آلیاژ را  به روشی تکرارپذیر و ثابت تولید کرد – و اینکه آلیاژ در عمل به آنچه می‌خواهیم دست می‌یابد، داشته‌باشد.

پیدا کردن آلیاژ مناسب

اما اجازه دهید به سوال اصلی برگردم: چگونه آلیاژ مناسب را برای محصول خود انتخاب می‌کنید؟ همانطور که اشاره کردم بیش از 540 آلیاژ ثبت شده وجود دارد. با مشخص کردن نیازهای خود شروع کنید. در اینجا چند ویژگی وجود دارد که باید در نظر بگیرید:

• استحکام
• سطح نهایی
• مناسب بودن برای آندایزینگ
• مقاومت به خوردگی
• قابلیت ماشینکاری
• جوش‌پذیری
• اقتصاد تولید و قیمت تمام شده

شما می‌توانید لیست‌ها و راهنماها را در اینترنت بیابید ولی پیش از آن (صلاحیت) منبع را در نظر بگیرید!

در نهایت در نظر داشته باشید که همه‌ی ترکیبات آلیاژی در همه‌ی لیست‌ها یافت نمی‌شوند. توصیه ما این است که با یک متخصص صحبت کنید.