طی این هفته، سازمان بین‌المللی تجارت آلومینیوم (AEC)، جدیدترین بیانیه خود را در رابطه با اکستروژن آلومینیوم و ارزیابی چرخه حیات آن منتشر ساخت.

ارزیابی حساسیت این سازمان نشان می‌دهد که سهام داران چه نقشی در کاهش ردپای کربنی محصولات دارند.
در این بیانیه به جزییات تاثیر اکستروژن آلومینیوم روی محیط زیست آمریکا و کانادا پرداخته شد. اطلاعات این پژوهش برگرفته از بررسی حدود سه جین گیاه و اجرای صد اکستروژن در این دو کشور است.
این انجمن اظهار داشت که پژوهش انجام شده بسیار عظیم‌تر از پژوهش سال ۲۰۱۶ بود زیرا ۱.۷۵ میلیارد پوند محصول یا حدود ۳۸ درصد از خروجی آمریکای شمالی در سال ۲۰۲۰ را پوشش می‌داد. گزارشات این پژوهش «از سیر تا پیاز» اکستروژن آلومینیوم را پوشش می‌داد، به طوری که یک گزارش به جزییات ارتقای گرمایش اکستروژن می‌پردازد و در گزارش دیگر به روش‌های غیر گرمایشی اشاره می‌شود.

اگرچه مدل‌های مختلف اکستروژن در هر دو پژوهش ذکر شده، جای خالی اطلاعات نهایی احساس می‌شود تا محققان به بررسی تاثیر روش‌های تکمیلی و ارتقای حرارت روی محیط زیست بپردارند.
گزارش پیشینه پژوهش شامل نتیجه‌گیری جامع از هر دو تحقیق است و به بررسی جنبه‌هایی نظیر داده‌های هر مرحله، منابع اطلاعاتی ثانویه، فرضیات کلیدی، ارزیابی سناریوهای جایگزین در رابطه با داده‌های کلیدی، کیفیت داده و ارزیابی نهایی می‌پردازد.
گای شارپنتیر، رئیس کمیته رهبری AEC، در نشست خبری اظهار داشت که گزارش از جمله ابزارهای ارزشمند در دست تصمیم‌گیرندگان اکستروژن آلومینیوم است.

«ارزیابی حساسیت یکی از نکات برجسته این مهم است که نشان می‌دهد طراحان و متخصصان باید نسبت به چه مواردی آگاه باشند. بیانیه محیط زیست نشان می‌دهد که مشخص نمودن تاثیر اکستروژن روی گرمایش جهانی (که با دی اکسید کربن نمایش داده می‌شود) ماده اولیه و پیش نیاز کار ماست یعنی همان مجوز یا ماده خام ما برای انجام این فرایند است.»

شارپنتیر در ادامه افزود: «ارزیابی حساسیت نشان می‌دهد که متخصصان، طراحان و معماران می‌توانند با تنظیم اهرم‌های خاص در منبع مواد خام میزان استخراج کربن در محصولات خود را کمتر کنند. آن‌ها باید قبل از شروع فرایند با کارشناسان تماس برقرار کنند تا همگام با استانداردهای محیط زیست قدم بردارند.»