بنیان‌ها و ساختمان کنونی بازار بورس فلزات لندن در میدان پاترنوستر، در نزدیکی کلیسای جامع سنت پائول، در شهر لندن مستقر است. ساختار و عملیات کنونی بورس فلزات لندن از تاریخچه‌ و پیوندهای نزدیک آن با داد و ستد فلزات واقعی سر برآورده است. این بورس از آغاز تأسیس خود در انگلستان به صورت بازار پیشگام جهانی در مورد فلزات غیرآهنی درآمده است. بورس فلزات لندن بازار پایانی واقعی است که در آن تسهیلاتی برای تحویل واقعی، به منظور پشتیبانی از پیمان‌های آن، فراهم آمده است.

این بورس خود درگیر داد و ستد نیست و به انجام عملیات یا فراهم کردن خدمات مالی یا واقعی برای مشتریان نیز نمی‌پردازد. LME فقط بازاری را فراهم آورده است که داد و ستد در آن انجم می‌گیرد و مقررات آن و شفافیت فعالیت‌هایی را که در آن انجام می‌شود تدارک می‌بیند.
بورس فلزات لندن بزرگ‌ترین بازار جهانی برای داد و ستد فلزات غیرآهنی است که فلزهای پایه داد و ستد شده در آن به تقریب ۹۵ درصد مبادله جهانی در این زمینه را در برمی‌گیرد. این بورس ابتدا در قرن نوزدهم تأسیس شد. در آن زمان انگلستان به گونه‌ای فزاینده وابسته به واردات فلزات برای تکمیل محصول‌های معادن رو به پایان داخلی خود و سپس جایگزینی آن بود. واردات عمده به فلزات اصلی آلیاژی مربوط می‌شد که شامل قلع از تنگه‌های مالزی و مس از معادن تازه تأسیس شیلی بود.
قیمت‌گذاری و داد و ستد این کالاها نامنظم بود. زمان حرکت کشتی‌ها متغیر ، اطلاعات پراکنده و بازار تجاری غیررسمی بود. دو عامل در نظم بخشیدن به این وضعیت کمک کرد: ایجاد کشتی بخار (همراه با باز شدن کانال سوئز) و پیدایش تلگراف. زمان حرکت کشتی‌ها اکنون (به طور معمول) پیش‌بینی‌پذیر و دستیابی به اطلاعات مربوط به کشتی‌ه ا و محموله‌های آن‌ها پیش از ورود به لندن امکان‌پذیر بود. بازرگانان مبالغ عمده‌ای در این کارهای مخاطره‌آمیز سرمایه‌گذاری می‌کردند و خواهان دستیابی مطمئن به سود بودند. در نتیجه، بازرگانان فلزات در لندن شروع به ملاقات با یکدیگر در قهوه‌خانه‌های شهر، به ویژه «قهوه‌خانه جروزالم»، به منظور داد و ستد محموله‌هایی از فلز که در آینده وارد می‌شد کردند. داد و ستد فلزات در این قهوه‌خانه‌ها بازتابی از توسعه بازار سهام بود.
در سال ۱۸۷۷ این داد و ستد برای بازرگانان آن قدر توسعه یافته بود که بتوانند شرکتی به نام «شرکت بازار و بورس فلز» را تشکیل دهند و ساختمانی را در اختیار بگیرند که به داد و ستد فلز اختصاص داشت. بزودی قیمت‌های حاصل از داد و ستد منتشر شد و بخش پایانی ساختار بنیادی LME آماده کار شد. اکنون این بازار به منزله مرجع قیمت‌گذاری عمل می‌کرد. به واقع، این بازار مکانی بود که مخاطره ناشی از تغییر قیمت را می‌توانست از طریق داد و ستد پیش هنگام خنثی کند و در آن خرید و فروش فلز واقعی ممکن بود.
بدین ترتیب، بورس به صورت بازاری برای مهار کردن مخاطره در صنایع فلزی بنیان نهاده شد. هر تغییری هم که در این سال‌ها صورت گرفته باشد، علت وجودی بورس به طور دقیق همان است که در داد و ستد قهوه‌خانه جروزالم در قرن نوزدهم بود.
امروزه، بازرگانی همچنان به صورت بخش جدانشدنی کار و کسب فلز واقعی باقی مانده است زیرا سنگ‌های معدن فلزی، بیشتر به طور بی‌موقع و نامناسب و به طور کامل به دور از مناطق عمده مصرف کشف می‌شود؛ بنابراین LME خدمتی بسیار لازم را برای همه کسانی که فلز را تولید، انبار، داد و ستد یا مصرف می‌کنند فراهم می‌آورد.

از اول ژانویه سال ۲۰۰۱ ساختار بورس در اختیار شرکتی به نام «بورس فلزات لندن با مسؤولیت محدود» است که شرکت تابع «LME هولد ینگز لیمیتد» و به طور کامل در مالکیت آن است. این شرکت مالک اکنون شرکتی خصوصی است که سهامداران آن اعضای کارگزار بورس، اعضای پایاپای کننده معامله‌ها و اعضای داد و ستد کننده‌ای هستند که انجام وظایف مربوط به سهام را برگزیده‌اند. این اعضای داد و ستد کننده تنها دسته‌ای از اعضا هستند که به سهامدار بودن در شرکت مالک ملزم نیستند. دسته‌های اعضا را پس از این در همین فصل توصیف کرده‌ایم. هدف شرکت بورس فلزات لندن با مسؤولیت محدود فراهم آوردن تسهیلاتی با مدیریت و ساختار قانونی برای داد و ستد فلزات غیرآهنی است. اگرچه فعالیت‌های این شرکت رابطه‌ای نزدیک با داد و ستد فلزات واقعی دارد، شرکت ملزم بوده است خود را با چارچوب حقوقی قانون خدمات و بازارهای مالی، مصوب سال ۲۰۰۰، هماهنگ کند. بنابراین، بورس سرمایه‌گذاری به رسمیت شناخته شده‌ای (RIE) است که اداره مسؤول خدمات مالی (FSA) به طور مستقیم آن را اداره می‌کند. این قانون به دقت شرایطی را که بورس بر طبق آن عمل می‌کند، تعریف می‌کند و بالاتر از همه این که به عنوان RIE ملزم است که در همه پیمان‌های خود بازارهایی مطمئن را حفظ کند.

بورس فلزات لندن LME در سال ۱۸۷۷ تاسیس شد و دو سال پیش یکصد و سی امین سال تاسیس خود را جشن گرفت. بورس فلزات لندن اگرچه بورسی پویا و متحول بوده اما همواره برای نگهداشتن مشتریانش متکی به روش های سنتی خود است و قراردادهای معامله در آن برای برآوردن انتظارات در حال افزایش صنعت و جلب اطمینان استفاده کنندگان با ثبات و مستمر بوده است. LME در فرآیند تکمیل راهبرد دو با دو که توسعه این بورس را با رشد سازوکارهای تسهیل کننده از غیرکانی به فلزات کانی و از قراردادهای آتی به بازارهای فرابورس فراهم می آورد. همچنین برای دو برابر کردن حجم معاملات در این بورس در سه الی پنج سال آینده برنامه ریزی شده است. دادوستد بین المللی فلزات در بریتانیا آغاز شد؛ زمانی که رومی ها سال ۴۳ قبل از میلاد به این کشور تجاوز کرده و ذخایر زیادی از فلزات و معادن را در کرنوال و ولز به منظور برآوردن نیاز فزاینده داخلی برای تولید برنز و آلیاژ تصاحب کردند. در هر حال منشأ پیدایش بورس فلزات لندن به دنبال گشایش بورس سلطنتی در لندن به سال ۱۵۷۱ در دوران حاکمیت ملکه الیزابت اول برمی گردد. آنجا مکانی بود که بازرگانان فلزات و دیگر کالاها را بر پایه منظمی مبادله می کردند. نخست بازرگانان فقط برای نیاز داخلی فلزات را معامله می کردند اما زمانی که بریتانیا به بزرگ ترین صادرکننده فلزات تبدیل شد تاجران اروپایی نیز به زودی به این فعالیت ها پیوستند. در اوایل قرن ۱۹ معامله گران کالا، کشتی داران و سرمایه داران زیادی از بورس سلطنتی استفاده می کردند به طوری که حجم انبوه مبادله ها جهت انجام کار بازرگانی غیرممکن شد در نتیجه گروهی از بازرگانان به طور شخصی فروشگاه هایی را حوالی قهوه خانه های شهر ایجاد کردند. قهوه خانه اورشلیم مشهورترین محل تجمع بازرگانان جهت مبادله فلزات بود؛ جایی که حلقه سنتی مبادله به وجود آمد، این حلقه در واقع جایی بود که بازرگانی که قصد فروش فلز خود را داشت برای مبادله یک دایره با خاک اره روی زمین می کشید و آن را «تعویض» می نامید و کسانی که تمایل به مبادله داشتند دور آن حلقه جمع می شدند و پیشنهاد قیمت می دادند. اوایل قرن ۱۹ بریتانیا در مس و قلع خودکفا و قیمت این فلزات برای مدت های طولانی ثابت بود.
با پیدایش انقلاب صنعتی همه چیز تغییر کرد، هنگامی که تقریباً به طور ناگهانی بریتانیا از لحاظ تکنولوژیکی به کشور پیشرفته در جهان تبدیل شد، بزرگ ترین واردکننده تناژ فلزات از خارج بود. در این زمان تاجران و بازرگانان فلزات با مشکلاتی مواجه شدند، خرید سنگ معدن و کنسانتره از مسافت های دور همانند شیلی و مالایا باعث می شد آنها از نرخ قیمت در زمانی که کشتی بعد از چند ماه به مقصد می رسید اطلاعی نداشته باشند.
واردات زیادی از تناژ فلزات از خارج در فواصل زمانی نامنظم بازرگانان و مصرف کنندگان را با ریسک جدی مواجه می کرد. تکنولوژی با اختراع تلگراف به کمک آمد، ارتباط خطوط بین قاره ای بین کشورهای جهان به وجود آمد و این تغییرات زمان رسیدن کشتی ها را قابل پیش بینی تر کرد طوری که بازرگانان قادر به پیش بینی زمان رسیدن محموله فلزات شدند و اقدام به پیش فروش کردن آن و تحویل آن در زمان معین کردند که از این طریق خودشان را در مقابل افت قیمت ها تا مدت زمان رسیدن بار کشتی محافظت می کردند. در سال ۱۸۶۹ با باز شدن کانال سوئز مدت زمان تحویل قلع از مالایا در مقایسه با تحویل سه ماه مس از شیلی کاهش پیدا کرد.
روش منحصر به فرد تاریخ معاملات روزانه بورس فلزات لندن به سه ماه پیشتر که تاکنون وجود دارد، پیشرفتی برای این بورس محسوب می شد. همان قدر که تحویل نتاژ محموله ها برای برآوردن تقاضا های رو به افزایش صنعت بریتانیا بیشتر می شد تعداد زیادی از بازرگانان جذب این نوع

معامله ها می شدند که وجود مکان هایی جهت تشکیل دادن معاملات هر روزه به ضرورت تبدیل شد ابتدا به بورس لمبارد نقل مکان شد، اما مزاحمت دیگر بازرگانان آنها را مجبور به یافتن مکان دیگری کرد.
در سال ۱۸۷۷ کمپانی معادن و فلزات لندن تشکیل و به اولین مکانی بالای یک فروشگاهی در دادگاه لمبارد منتقل و خطوط تلگراف راه اندازی و یک منشی برای کارهای اداری به کار گمارده شد و اعضای آن افزایش یافت که تصمیم گرفته شد ساختمانی برای این منظور ساخته شود تا نقل مکان کنند این مکان ۹۸ سال محل این بورس بود، سپس بعد از دوره ۱۴ ساله در خیابان فنچرچ در سال ۱۹۹۴ به مکان فعلی منتقل شد؛ ساختمانی شیک در خیابان لیدن هال.
بورس فلزات لندن در طول تاریخ خود همواره موفق بوده است، با وجود این موفق تر از وضعیت امروزه نبوده است به خصوص در حجم مبادلاتش. دنیای فلزات و معامله پایه فلزات در طول قرن اخیر تغییر کرده و بورس فلزات لندن به طور مستمر خود را با این تغییرات مطابقت داده و فلزات جدیدی تولید شده است. مس و قلع از آغاز پیدایش LME معامله می شد. در نوامبر ۱۹۸۱ قرارداد معامله مس به مس درجه بالا ارتقا پیدا کرد و امروزه به قرارداد درجه A ارتقا یافته است. قرارداد فعلی معامله قلع پس از وقفه کوتاه به علت ریزش ساختمان آن در ژوئن ۱۹۸۹ شروع شد. در سال ۱۹۲۰ سرب و روی وارد معامله شد که قبل از آن به طور غیررسمی مبادله می شد که از زمان احیای مجدد سرب در اکتبر ۱۹۵۲ به دنبال بسته شدن بورس در زمان جنگ جهانی دوم قرارداد معامله آن بدون تغییر مانده است اما روی بارها تغییر درجه داشته است.
آلومینیوم اولیه در دسامبر ۱۹۷۸ مصرف شد و امروزه قرارداد معامله درجه عالی آن از آگوست ۱۹۸۷ معامله می شود. معامله نیکل سال بعد از شروع معامله آلومینیوم و آلیاژ آلومینیوم در اکتبر ۱۹۹۲ شروع شد و در مه ۱۹۹۹ قرارداد معامله نقره آغاز شد.
قرارداد شاخص بورس فلزات لندن بر پایه شش فلز اولیه که در سال ۲۰۰۰ معرفی شد پایه گذاری شد. این پایه فلزات شاخص برای دسترسی سرمایه گذاران به قراردادهای آپشن و آتی بر مبنای پایه فلزات غیرکانی و بدون تحویل فیزیکی آن طرح ریزی شد. در ماه مه ۲۰۰۵ بورس فلزات لندن اولین قرارداد معامله آتی پلاستیک برای پروپیلن و پلی اتیلن دنسیته پایین را به علاوه قراردادهای منطقه ای در سال ۲۰۰۷ معرفی کرد. LME MINIS جدیدترین ابزار معامله برای مس، آلومینیوم و روی در دسامبر ۲۰۰۶ معرفی شده است.

در بخشی از وب سایت بورس فلزات لندن در خصوص معرفی این مجموعه اینچنین آمده است:

About LME

The London Metal Market and Exchange Company was actually founded in 1877. Although trading in metals has existed for thousands of years in the UK the London Metal Exchange probably originated at the opening of the Royal Exchange in London in 1571.  At the Royal Exchange traders dealt in metals and other commodities for the domestic market.

In the 19th century so many were using the Royal Exchange that business became almost impossible.  Accordingly traders set up shop in the nearby city coffee houses where the tradition of Ring Trading was born. A merchant with metal to sell would draw a circle in the sawdust or with chalk on the floor and call out ‘Change’.  Anyone wishing to trade would assemble around the circle.

The expression ‘kerb trading’ developed when the coffee houses closed at the end of the day forcing traders onto the street to trade on the kerb of the road.

In the 19th century during the Industrial Revolution the UK began importing large amounts of metal ore from many overseas countries. Shipping time was unpredictable putting merchants at considerable financial risk, because they had no idea where the market price would be when the metal arrived.  Two technological advances in the form of the telegraph and arrival of steam shipping made it easier to predict arrival dates. These changes allowed merchants to sell metals using a forward delivery date and gain protection from a fall in the metal price.

In 1869 the opening of the Suez Canal made the delivery times even more predictable.  The three-month transit time of tin from Malaya matched the three-month transit time of copper from Chile. From this evolved the LME’s system of daily prompt dates for up to three months forward.

In 1877 metal traders formed the London Metals and Mining Company. The first premises were over a hat shop in Lombard Court. Telegraphic links were installed and membership grew rapidly resulting in a permanent Exchange being built in Whittington Avenue. 98 years later the Exchange moved briefly to Plantation House, then Leadenhall Street in 1994 before moving to its current location in Finsbury Square in 2016.

As global trading volumes in base metals have grown, LME trading volumes have expanded in tandem.  The Exchange has adapted to changing demands by introducing new metals. Copper and tin have traded on the LME since the beginning. Lead and Zinc officially started trading in 1920; other metal contracts in Nickel and Aluminium were added later. Today, The London Metal Exchange provides one of the world’s largest markets in futures and options contracts on base and other metals.

Hong Kong Exchanges & Clearing Limited acquired the LME in December 2012.